Það er von á nýjum leigjanda í húsið,
hann kemur í staðinn fyrir fjölskylduna.
Ég hef þegar ákveðið að vingast við hann;
fyrst ætlum við að heilsast með handabandi,
svo segi ég honum frá einhverju spaugilegu
sem gerst hefur í húsinu.
Og þá býður hann mér
þótt gólfið sé allt þakið bókum
og engin tjöld fyrir gluggum.
Svo sest ég í eina stólinn sem ég sé
og rek augun í myndir af andlitum í römmum
sem sum hver bera svip af honum.
Hann fer eitthvað að afsaka óreiðuna
og þá fæ ég aðra hugmynd sem ég orða við hann:
að gaman væri að skiptast á myndum;
hann fengi myndir af fólkinu mínu,
ég af fólkinu hans.
Hann afsakar óreiðuna öðru sinni.
Það er von á honum innan stundar.